Transgentaro
Translimaj gentoj
|
Transgentaro |
|
| Edward Wojtakowski | Edward Wojtakowski | |
| Benediktanoj kaj la gento Knobloch | Benediktíni a rod Knoblochů | |
| Lulilo de la gento Knobloch estis Alzaco, en kiu jam ekde la 7-a jarcento vigle agis benediktanoj kaj poste ankaŭ cistercianoj. Iliaj klostroj ekzistis en Alsbach (Alspach), Altdorf, Andlau, Ebersmünster, Enschingen, Graufthal, Lützel (Lucelle), Maursmünster (Marmoutier), Munster im Gregoriental, Murbach, Neuburg (Neubourg), Niedermünster, Odilienberg (Ottilienberg), Paris ĉe Orbey, St. Johann, St. Leonhard, St. Marx, St. Walburg, Schlettstadt (Sélestat), Selz, Thierenbach kaj Weißenburg (Wissembourg). Knoblochoj loĝis en vilaĝoj apartenantaj al benediktanoj kaj komence okupiĝis pri kultivado de ajlo. Benediktanoj alte aprezis sanigan efikon de ajlo kaj unuaj venigis kaj ekkultivis tiun planton en Mezeŭropo (Sankt Gallen). | Kolébkou rodu Knoblochů bylo Alsasko, které bylo od 7. století oblastí živého působení benediktinů a později i cisterciáků. Jejich kláštery existovaly v Alsbachu (Alspach), Altdorf, Andlau, Ebersmünster, Enschingen, Graufthal, Lützel (Lucelle), Maursmünster (Marmoutier), Munster im Gregoriental, Murbach, Neuburg (Neubourg), Niedermünster a Odilienberg (Ottenberg), Paris poblíž Orbey, St. Johann, St. Leonhard, St. Marx, St. Walburg, Schlettstadt (Sélestat), Selz, Thierenbach a Weißenburg (Wissembourg). Knoblochové žili ve vesnicích benediktinů a zpočátku pěstovali česnek. Benediktíni si vysoce cenili léčivých vlastností česneku a byli první, kdo ho pěstovali ve střední Evropě (St. Gallen). | |
| Ĝardenistij ‒ kultivantoj de ajlo en ĝardenoj de benediktanoj ‒ jam en la 11-a kaj 12-a jarcentoj ricevis familian nomon Knobloch = ajlo (altgermane Klobelouch = displitata cepo). Tiel la familia nomo Knobloch aparftenas alñla plej malnova germana nomtavolo. | Zahradníci, kteří pěstovali česnek v benediktinských zahradách, dostali v 11. nebo 12. století jméno Knobloch (staroněmecký Klobelouch = štípaná cibule). Příjmení Knobloch proto patří k nejstarší vrstvě německých příjmení. | |
| La plej olda skriba informo pri la nomo Knobloch (Clobelouch) devenas el 1197 kaj entenas ĝin unu el dokumentoj de la klostro en Selz. Sur la listo de loĝantoj de Strasburgo el 1266 estas 10 Knoblochoj, kaj en 1283 jam 18 viraj reprezentantoj de tiu gento. Strasburgo estis tiutempe propraĵo de episkopoj. La plej malnova informo pri Knoblochoj en Sankt Gallen devenas el 1388. |
|
|
| Kiam oni fondadis novajn abatejojn, tiam el la patrina klostro kune kun grupo de monakoj migris ankaŭ ĝardenistoj, terkulturistoj kaj metiistoj. Inter ili estis Knoblochoj kaj tiumaniere ekestis novaj gentnestoj en jenaj regionoj: Badenio, Boĥemio, Frankonio, Harcmontaro, Heslando, Lotaringio, Saksio, Salzburg, Silezio, Supra Luzacio, Turingio, Vurtembergo. | Když byla zřízena nová opatství, cestovali zahradníci, farmáři a řemeslníci z mateřského kláštera se skupinou mnichů. Knoblochové byli mezi nimi, a tak byla vytvořena nová rodinná hnízda v těchto regionech: Baden, Česká republika, Franky, Horní Lužice, Hesensko, Lotrinsko, Sasko, pohoří Harz, Salcbursko, Slezsko, Durynsko, Württemberg. | |
| Probable pro iuj meritoj en militiroj dekkelkaj Knoblochoj estis
nobiligitaj kaj ricevis bienojn. Plimulto de tiuj noblaj linioj intertempe
estingiĝis en viraj linioj. Nuntempe vivas nemultaj reprezentanoj de 3
noblaj linioj: Knoblauch el Hatzbach (Heslando), Knoblauch el Pessin
(Brandenburgio) kaj Knobloch el Losgehnen (Orienta Prusio). Kelkaj familioj
el Strasburgo kaj Frankfurto sur Majno apartenis al patriciaro de tiuj
urboj, sed probable en viraj linioj ili jam antaŭ jarcentoj estingiĝis. |
Pravděpodobně pro některé zásluhy na válečných výpravách asi tucet Koblochů dostalo šlechtické tituly a majetky. Většina z těchto vznešených linií mezitím zemřela bezdětná. Dnes existuje jen několik zástupců 3 ušlechtilých linií: Knoblauch z Hatzbachu (Hesensko), Knoblauch z Pessinu (Braniborsko) a Knobloch z Losgehnenu (východní Prusko). Rodiny Knoblochů ze Štrasburku a Frankfurtu nad Mohanem patřily k patriciátu těchto měst, ale v mužských liniích pravděpodobně vymřeli před staletími. | |
| En 1517 Marteno Luter anoncas siajn 95 tezojn, per kio komenciĝs
Reformacio. Multaj benediktanaj klostroj estas likviditaj, kaj Knoblochoj
loĝantaj en apartenantaj al ili vilaĝoj fariĝas evangelianoj. La aŭgsburga
religia paco, kontraktita en 1555, enkondukas la principon „cuius regio eius
religio“. Pri kredkonfeso de regatoj decidas nun reganta sur tiu teritorio
princo. En la jaroj 1618-1648 okazas la tridekjara milito, rezulte de kiu
protestantoj perdas povon en multaj regionoj enloĝataj de Knoblochoj. Tiuj,
kiuj ne konsentis rekatolikiĝi, vendas siajn nemoveblaĵojn kaj migras al
regionoj en kiuj daŭre regas protestantoj. Knoblochoj de Alzaco migras tiam
al Vurtembergo kaj Palatinato. Knoblochoj de Boĥemio al Silezio kaj Supra
Luzacio. Knoblochoj el Slovakio al Brandenburgio. Knoblochoj en Moravio
restas evangelianoj, tamen post la aŭstra-prusa milito en 1741 translokiĝas
al Supra Luzacio. Multaj enigmoj ligitaj kun fruaj migradoj de Knoblochoj
restas ankoraŭ por solvi. |
V roce 1517 zveřejňuje Martin Luther svých 95 tezí, které ohlašují začátek reformace. Mnoho benediktinských klášterů je zlikvidováno a Knoblochové žijící v jejich podřízených vesnicích se stávají evangeliky. Augsburský náboženský mír, uzavřený v roce 1555, zavádí zásadu „cuius regio eius religio“. O náboženství poddaných nyní rozhoduje vládnoucí princ v této oblasti. V letech 1618-1648 proběhla třicetiletá válka, v jejímž důsledku protestanti ztratili vliv v mnoha oblastech obývaných Knoblochy. Ti, kteří se odmítli vrátit do katolické církve, prodali svůj majetek a cestovali do regionů, kde si protestanti udrželi svou moc. Knoblochové z Alsaska poté cestují do Württembergu a Falcka, čeští Knoblochové do Slezska a Horní Lužice, Knoblochové ze Slovenska do Braniborska. Knoblochové na Moravě zůstali evangeliky, ale po prusko-rakouské válce v roce 1741 se přestěhovali do Horní Lužice. Mnoho hádanek souvisejících s časnými putováními Knoblochů zbývá ještě vyřešit. | |
| Pli postaj migradoj de Knoblochoj ne posedas jam religian fonon, sed nur pure ekonomian. Vurtembergo, Badenio, Alzaco, Palatinato, Heslando estas troloĝataj kaj okazas tie organizita varbkampanjo de koloniistoj fare de Usono, Ruslando, Aŭstrio kaj Pruslando. Knoblochoj setlas tiam apud Volgo kaj Nigra Maro, en Bukovino, Besarabio, Galicio, Kroatio, Banato, Hungario, Grandpolio kaj Vistula Pomeranio. En 1830 al Pabianice apud Lodz el Ĉeĥio venas Knoblochoj laŭprofesie teksistoj. Tiutempe Knoblochoj elmigras ankaŭ al transmaraj landoj: Usono, Kanado, Argentino, Novzelando, Sudafriko kaj Namibio. Karl Fredrik Knobloch el Saksio elmigris ĉ. 1800 al Norvegio, edziĝante survoje en Danio. Liaj idoj loĝas nuntempe en Hammerfest (la plej norde situanta urbo de la mondo) kaj en Svedio kaj Finnlando. | Pozdější putování Knoblochů již nemělo náboženský základ, ale čistě ekonomický základ. Württemberg, Baden, Alsasko, Falc a Hesensko jsou velmi přeplněné a probíhá zde organizovaná kampaň s náborem kolonistů ze strany USA, Ruska, Rakouska a Pruska. Knoblochové se poté usadili na řece Volze, Bukowině, Bessarabii, Galicii, v blízkosti Oděsy, Chorvatska, Banátu, Maďarska, Velkopolska a Visly Pomořanska. V roce 1830 přišli do Pabianic Knoblochové z Čech profesionálními tkalci. Během této doby Knoblochové také emigrovali do zámořských zemí USA, Kanady, Argentiny, Nového Zélandu, Jižní Afriky a Namibie. Carl Fredrik Knobloch ze Saska cestuje do Norska kolem roku 1800 a vdává se v Dánsku. Jeho potomci nyní žijí v Hammerfestu (nejsevernějším městě na světě), stejně jako ve Švédsku a Finsku. | |
| Mi jam sukcesis kompili genealogiajn arbojn ampleksantaj dekkelkajn generaciojn por multaj linioj de la gento Knobloch. Oni komencis registradon de naskiĝoj (baptoj), nuptoj kaj mortoj (entombigoj) nur ĉ.1550, sed pro militoj kaj incendioj ne ĉiuj matrikulaj libroj konserviĝis ĝis niaj tempoj. Tamen mi esperas, ke per nia komuna agado ni sukcsos kunigi multajn menciitajn en tiu ĉi retejo liniojn en pli oldajn kaj grandajn liniojn komenciĝantajn ĉ. 1650. | Už se mi podařilo sestavit rodokmeny pokrývající několik generací pro mnoho linií rodiny Knoblochů. Registrace narození (křtu), svatby a úmrtí (pohřby) začala kolem roku 1550, ale kvůli válkám a požárům ne všechny knihy záznamů přežily do naší doby. Doufám však, že díky naší spolupráci budeme moci spojit mnoho linek zmíněných na tomto webu do starších a větších linek počínaje kolem roku 1650. | |
Zveme vás do genealogické skupiny „Transhraniční rody“ (Transgentaro), abyste se s námi seznámili s historií 800 let staré rodiny Knoblochů z Alsaska. https://www.facebook.com/groups/1954064434917355
|
mnohojazyčné stránky, kterých cílem je informovat lidi
kteří rádi brouzdají po internetu o možnosti bezplatné a snadné výuky
esperanta. |
